Τρίτη 3 Μαΐου 2016

ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ


Η λέξη διαλογισμός σημαίνει ουσιαστικά κάτι που συμβαίνει «διά του νου», με μέσον τον νου. Παραδείγματος χάριν έχουμε ένα πρόβλημα και σκεπτόμαστε την λύση του. Όμως δεν είναι ο νους που μας βρίσκει τι πρέπει να κάνουμε. Ο νους χρησιμεύει στο να αναλύσει και να εκθέσει όλες τις παραμέτρους του προβλήματος.

Η λύση όμως έρχεται από το σταμάτημα του νου, όταν μπαίνει σε λειτουργία «κάτι» ανώτερο από αυτόν. Μπορεί να το ονομάσει κανείς διόραση, ένστικτο, διαίσθηση ή έκτη αίσθηση, αλλά αυτός που σίγουρα δεν προσφέρει μία λύση είναι ο νους.
Την ίδια μέθοδο χρησιμοποιούν και οι επιστήμονες κατά την έρευνά τους πάνω στον τομέα που τους ενδιαφέρει. Μπορεί να μην χρησιμοποιούν την λέξη διαλογισμός, αλλά ακολουθούν ακριβώς αυτήν την μέθοδο.
Ο επιστήμονας καταρχήν συγκεντρώνεται στο πρόβλημά του. Παρατηρεί και μαζεύει όλα τα δεδομένα που μπορεί. Τα τακτοποιεί και θέτει πιθανές απαντήσεις. Επειδή συνήθως καμία από αυτές δεν είναι σωστή, προσπαθεί να ανακαλύψει τον λόγο για τον οποίο αποτυγχάνει.
Επαναλαμβάνει συνεχώς την ίδια διαδικασία με βαρετές αναλύσεις, κοίταγμα και ξανακοίταγμα στοιχείων, επανάληψη πειραμάτων και μαθηματικών πράξεων. Όλα αυτά γίνονται με σκοπό να ανακαλυφθεί το λάθος που έγινε στους υπολογισμούς ή το στοιχείο που δεν προσέχτηκε κατά την επιστημονική διαδικασία. Μετά από αρκετό καιρό πάνω σε αυτού του είδους την εργασία, αναπάντεχα θα συμβεί να εμφανισθεί ξαφνικά η λύση του προβλήματος.
Εκείνο το οποίο, στην πραγματικότητα, έγινε ήταν ότι ο νους του επιστήμονα σταμάτησε να λειτουργεί. Μετά από κουραστικές και ανιαρές αναλύσεις και πειραματισμούς, ο νους αφού έδωσε ότι είχε να δώσει, εξαντλημένος σταμάτησε. Τότε ήρθε η στιγμή που ο ερευνητής με «ανοιχτό μυαλό» χρησιμοποίησε τα αδρανή Ανώτερα Κέντρα της ανθρώπινης μηχανής του.
Η λύση που ήδη υπήρχε στους Ανώτερους Κόσμους, στον Κόσμο των Ιδεών, μπόρεσε να διαπεράσει το φράγμα του νου και να προβληθεί σαν «φαεινή ιδέα». 
Αυτό συμβαίνει συνέχεια. Όμως κανείς δεν το έχει καταλάβει, γιατί κανείς δεν παρατηρεί τι συμβαίνει στον εσωτερικό του κόσμο.
Αντίθετα εκείνο το οποίο πολλές σχολές διαφημίζουν σαν διαλογισμό, δεν είναι παρά μία απλή άσκηση χαλάρωσης και συνειδητής φαντασίας. Το να χαλαρώνεις το σώμα σου, φανταζόμενος ότι βρίσκεσαι σε ένα ωραίο μέρος με λουλούδια ή «βλέποντας» τα διάφορα μέρη του οργανισμού να φωτίζονται και να θεραπεύονται είναι μία θαυμάσια άσκηση. Όμως δεν δίνει λύση σε κανένα πρόβλημα της εξωτερικής ή της εσωτερικής ζωής μας. Δεν επιτρέπει την διάλυση του Εγώ, αφού φυσικά δεν είναι αυτός ο σκοπός της συγκεκριμένης άσκησης. Επιτρέπει μόνο να μειωθεί λίγο το άγχος που είναι απόρροια του πολιτισμού μας αλλά και του εφιαλτικού τρόπου ζωής μας.

Προσέξτε ότι μιλάω για «πρακτική ΓΙΑ διαλογισμό», πράγμα που σημαίνει ότι γίνεται προσπάθεια για να επιτευχθεί, ότι δεν είναι αυτό ο διαλογισμός. Δεν θα κάνετε διαλογισμό. Θα ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΤΕ να κάνετε, με σκοπό να τον επιτύχετε κάποτε. Εκείνο λοιπόν που εδώ εννοούμε σαν πρακτική για διαλογισμό είναι το παρακάτω:
Έχοντας αναλύσει το Εγώ που έχουμε ανακαλύψει, συγκεντρωνόμαστε πάνω σε αυτό. Θέλουμε να γνωρίσουμε την κρυφή του αιτία. Το «γιατί» της ύπαρξής του. Αφήνουμε τον νου να φλυαρεί ξανά και ξανά πάνω στα δεδομένα που έχει αποκτήσει ή να προσπαθεί να ξεφύγει σε άλλα θέματα κατά την συνήθειά του. Όμως δεν ταυτιζόμαστε με όλα αυτά. Ήρεμα τον επαναφέρουμε και τον κρατάμε σταθερά στον στόχο που έχουμε βάλει. Αργά και σταθερά, η Ουσία μας αρχίζει τότε να αντιλαμβάνεται τι συμβαίνει. Αρχίζει να αποδεσμεύεται από τον νου και να ξυπνάει. Σε κάποια στιγμή θα μπορέσει να «ξεκολλήσει» από τον νου. Τότε θα καταφέρει να βγει στον Διανοητικό Κόσμο ελεύθερη από το Εγώ. Εκεί θα μπορέσει να ερευνήσει την αιτία της δημιουργίας του υπό έρευνα ελαττώματος. Όταν θα επιστρέψει στο φυσικό σώμα, θα φέρει μαζί της μία «φαεινή ιδέα», μία συνειδητοποίηση για το τι είναι το Εγώ και τι κακό της έχει προξενήσει. 
Έτσι είναι το πώς διαλύεται τελείως το ελάττωμα που προηγουμένως έχει παρατηρηθεί και έχει αναλυθεί με τον νου.
Με αυτό το παράδειγμα βλέπουμε ότι ο πιο ανυψωμένος τρόπος σκέψης, είναι η Μη Σκέψη. Η μη σκέψη όμως προϋποθέτει ηρεμία και ησυχία του νου. Δηλαδή θα πρέπει να καταφέρει κάποιος να ησυχάσει τον νου του και στα 49 επίπεδα του υποσυνείδητου. 
Ξέρουμε ότι ο νους έχει δύο αντίθετους πόλους. Μόνο μέσω της μελέτης των πολικοτήτων μπορούμε να φτάσουμε στην σύνθεση. Όταν η πάλη των αντιθέτων (άσπρο-μαύρο, ψηλό-κοντό, καλό-κακό κλπ) θα τελειώσει, τότε θα έλθει η σιωπή του νου. Το σημείο αυτό είναι πολύ σημαντικό. Απαιτείται να μπει σε εφαρμογή η μετατροπή των εντυπώσεων, η συγκέντρωση και η ανάμνηση του εαυτού. Η ανάλυση θα πρέπει να γίνεται όλο και πιο γρήγορα όλο και βαθύτερη. Ουσιαστικά θα πρέπει να μπουν σε εφαρμογή ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ όλες οι οδηγίες-διαλέξεις που δίνουμε εδώ.
Τα πουλιά-σκέψεις θα πρέπει να περνάνε από τον νου μας, χωρίς να αφήνουν κανένα ίχνος. Στο τέλος ο νους θα ηρεμήσει και θα σταματήσει την εκπομπή σκέψεων. Επειδή είναι θηλυκής φύσεως, είναι φτιαγμένος να αντιλαμβάνεται, να αφομοιώνει και να κατανοεί. Όταν καταφέρουμε να βάλουμε τον νου μας σε παθητική και αντιληπτική κατάσταση, τότε τα τρία κέντρα της ανθρώπινης μηχανής συγχωνεύονται σε ένα. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να απελευθερωθεί η Ουσία, η οποία ενωμένη με τον Εσώτερο πειραματίζεται την Αλήθεια. 
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι σε αυτήν την κατάσταση βρισκόμαστε σε αυτό που θα μπορούσε να ονομασθεί Έκσταση. Το υλικό σώμα και η προσωπικότητα παραμένουν σε ήρεμη και παθητική κατάσταση στο κρεβάτι ή στην καρέκλα. Μέσω της ασημένιας χορδής, όλα όσα βιώνει η Συνείδηση στους Ανώτερους Κόσμους έρχονται στο φυσικό σώμα και γίνονται αντιληπτά.

Μία δεύτερη άσκηση διαλογισμού είναι αυτή που γίνεται με τα μάντραμ. Μέσω της συνεχούς επανάληψης των λέξεων προσπαθούμε να κάνουμε τον νου να ησυχάσει. Τότε πάλι η Συνείδηση μπορεί να ενωθεί με τον Εσώτερο και να βιώσει πράγματα άπιαστα για οποιονδήποτε νου.
Πρακτική για διαλογισμό με το μάντραμ Χάμ Σάχ.
Καθίστε με έναν αναπαυτικό και βολικό τρόπο (όποιον προτιμάει ή μπορεί ο καθένας). Ανατολίτικα με σταυρωμένα πόδια ή σε μια άνετη πολυθρόνα ή ανάσκελα με ανοικτά χέρια και πόδια (στο πάτωμα ή στο κρεβάτι) με το κεφάλι προς τον βορρά. Τοποθετείστε τον καρπό του δεξιού χεριού πάνω στην παλάμη του αριστερού χεριού (αν κάτσετε με το ανατολίτικο στυλ φυσικά). 
Χαλαρώστε το σώμα όσο γίνεται περισσότερο και αρχίστε να εισπνέετε βαθιά και πολύ αργά. 
Εισπνέετε από την μύτη, προφέρετε το μάντραμ ΧΑΜ και φαντάζεστε ότι η δημιουργική ενέργεια ανεβαίνει από τα σπερματικά κανάλια μέχρι τον εγκέφαλο. 
Εκπνεύστε από το στόμα βραχέως και σύντομα και προφέρετε το μάντραμ ΣΑΧ. 
Προφέρουμε διανοητικά την ιερή συλλαβή ΧΑΜ, αλλά όταν εκπνέουμε να προφέρουμε δυνατά την συλλαβή ΣΑΧ (το Χ ακούγεται σαν χι, όπως γίνεται ο αναστεναγμός)». 
Κατά την διάρκεια της πρακτικής δεν πρέπει να σκεφτόμαστε απολύτως τίποτα. Ο νους πρέπει να μένει εντελώς ήρεμος από μέσα, από έξω και στο κέντρο. Αλλά, εάν δυστυχώς φτάσει στο νου μία σκέψη ή μία επιθυμία, το πρέπει να την μελετήσουμε χωρίς να ταυτιστούμε με αυτήν. Μετά, αφού θα την έχουμε καταλάβει βαθιά, την υποβάλουμε στον θάνατο όπως ακριβώς γίνεται με ένα Εγώ. 
Τα μάτια παραμένουν κλειστά και στον νου μας να δονείται μόνο το ΧΑΜ-ΣΑΧ και τίποτε άλλο. Σύμφωνα με την εξάσκηση η εισπνοή γίνεται κάθε φορά πιο βαθειά και αργή και η εκπνοή πιο βραχεία και γρήγορη. Οι μεγάλοι Δάσκαλοι του διαλογισμού φτάνουν στο σημείο να εισπνέουν μόνο χωρίς εκπνοή. Αυτό, ενώ είναι αδύνατον για τους επιστήμονες, είναι πολύ πραγματικό για τους Μύστες.

Μία τρίτη άσκηση διαλογισμού γίνεται χρησιμοποιώντας μία ερώτηση χωρίς απάντηση. Για παράδειγμα: Τι ήχο κάνει η μία παλάμη. Ο νους θα απασχοληθεί με την ερώτηση αυτή, θα σταματήσει και πάλι μπορεί η Συνείδηση να απελευθερωθεί για λίγο από τα δεσμά της ύλης.
Ο βασικός λόγος της «προσπάθειας για διαλογισμό» είναι ότι θέλουμε να ελευθερώσουμε την Ουσία μας από τα ελαττώματα που έχουμε δημιουργήσει. Σκοπός μας δεν είναι απλά να έχουμε εμπειρίες διαλογισμού. Οι εμπειρίες χρειάζονται για να παίρνουμε ώθηση στην προσπάθεια της διάλυσης του Εγώ. Οι εμπειρίες είναι ωραίες γιατί δίνουν μία «ανάσα» φωτός στην ψυχή, η οποία ασφυκτιά μέσα στην ύλη.
Οι εμπειρίες όμως δεν είναι το παν. Δεν οδηγούν πουθενά. Δεν διαλύουν ένα Εγώ και δεν καλυτερεύουν τον άνθρωπο. Επιπλέον απαιτείται πολύς κόπος για να έχει κάποιος μια εμπειρία. Έπειτα πρέπει να επαναλάβει πάλι πολλές φορές την ίδια προσπάθεια για να μπορέσει να ξαναδοκιμάσει μία νέα εμπειρία.
Όμως όταν το Εγώ διαλυθεί, τότε η Συνείδηση, ελευθερωμένη από τα δεσμά της ύλης, θα βρεθεί σε μία μόνιμη κατάσταση ελευθερίας και ευτυχίας με την πλήρη απουσία του Εγώ, χωρίς καμία «πρακτική διαλογισμού».
Οποιαδήποτε άσκηση και αν κάνει κάποιος πρέπει να έχει υπόψιν του ότι στο τέλος πρέπει να κοιμηθεί. Πόνο τότε η Ουσία μπορεί να αποδεσμευθεί από το φυσικό σώμα και να δραπετεύσει στους ανώτερους κόσμους. Διαφορετικά δεν πρόκειται για άσκηση διαλογισμού και επιπλέον υπάρχει ο κίνδυνος να υπάρξει βλάβη στον νου.
Η εξάσκηση για την επίτευξη του διαλογισμού απαιτεί πολλή υπομονή και επιμονή. Οι ανυπόμονοι δεν θα επιτύχουν τίποτε, όσο το εγώ της ανυπομονησίας παραμένει ζωντανό. Απαιτείται πολύχρονη προσπάθεια για να μπορέσει ο μαθητευόμενος να αρχίσει να επιτυγχάνει σε αυτόν τον τομέα.
Δεν θα μπορέσουν όλοι να επιτύχουν αμέσως στην προσπάθεια του διαλογισμού. Πρόκειται για κάτι βαθμιαίο. Ο μαθητής θα καταλαβαίνει κάθε φορά κάτι περισσότερο. Το Είναι του θα του δίνει λίγο λίγο εμπειρίες λιγότερο ή περισσότερο λαμπερές. Θα φθάσει όμως μία ημέρα στην οποία θα δοκιμάσει την μεγαλύτερη βίωση, την άμεση εμπειρία της Μεγάλης Πραγματικότητας.
Άλλοι θα επιτύχουν πιο γρήγορα και άλλοι πιο αργά και μερικοί καθόλου. Αυτό εξαρτάται από την προσωπική προσπάθεια, την θέληση, την επιμονή και υπομονή του μαθητή αλλά επιπλέον και από τον Νόμο. Για αυτόν τον λόγο είναι και απαραίτητη η δουλειά με το Εγώ. 
Στην δύσκολη αυτή εφαρμογή της «πρακτικής για διαλογισμό» να θυμάστε πάντοτε εκείνο που είπε Ιησούς:
«Στην Υπομονή θα κατέχετε τις ψυχές σας».

Δεν υπάρχουν σχόλια: