ΑΥΤΟΕΝΘΥΜΗΣΗ

"Όταν δεν θυμάμαι τον εαυτό μου, υποφέρω". Ταυτίζομαι με τα εγώ. Aυτά καταλαμβάνουν το σώμα μου και γίνομαι μια μαριονέτα, ένα μηχανικό υποχείριο, που παίρνω κάθε δράμα της ζωής προσωπικά και τρέφω ενεργειακά τους δαίμονες του Υποσυνείδητου!

"Όταν όμως θυμάμαι τον εαυτό μου,  απελευθερώνομαι". Δε με αγγίζει τίποτα, πετώ πολύ ψηλά, αγγίζω τα ουράνια.  Γιατί δεν είμαι τα εγώ αλλά ένα κομμάτι της Θεϊκής μου υπόστασης, ένα κομμάτι ενός ασύλληπτα φωτεινού όντος!!!

Είναι απαραίτητο και αναγκαίο να ΑΠΑΡΝΗΘΟΥΜΕ τα ΕΓΩ !!! 

Η Αυτοενθύμηση είναι μια ανώτερη αίσθηση που ανήκει στο Είναι.

Η συνείδηση πραγματικά αφυπνίζεται με την Αυτoενθύμηση αλλιώς και ένα εγώ μπορεί να λέει πως είναι συνειδητό. Τα εγώ εγκλωβίζουν την συνείδηση και έτσι παραμένει μηχανική.

ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΑΥΤΟΕΝΘΥΜΗΣΗ!!!

O Δάσκαλος Σαμαέλ έδωσε μια πολύ λειτουργική μέθοδο για να θυμόμαστε τον εαυτό μας. Το ονομάζει κλειδί Υ.Α.Τ.

Το κλειδί Υ.Α.Τ. στηρίζεται στην αρχή της διαιρεμένης προσοχής. Παρατηρούμε προς τα μέσα, αυτοπαρατηρούμε δηλαδή και έτσι ερχόμαστε στην Τρίτη κατάσταση συνείδησης, την Αυτοσυνείδηση.

Αποτελείται από τρία μέρη:
Α) Υποκείμενο
Β) Αντικείμενο
Γ) Τόπο

Στο υποκείμενο κάνουμε την ερώτηση στον εαυτό μας (νοητικά): 

«Ποιος είμαι;» Είναι μια ερώτηση που δεν έχει απάντηση. Είναι ένα σοκ για την συνείδηση, για να επικεντρωνόμαστε σε αυτή την εσωτερική αναρώτηση. Γιατί δεν είμαστε τα εγώ και ούτε θέλουμε να ταυτιστούμε με τον ψυχολογικό μας εαυτό. Ούτε μπορούμε να ταυτιστούμε με το Είναι μας γιατί είναι μια δύναμη που δεν γνωρίζουμε. Αυτό το σοκ μας φέρνει στην πραγματικότητα του εδώ και τώρα, χωρίς να σκεφτόμαστε για αυτό που ήμασταν αλλά και ούτε να ονειροπολούμε για αυτό που θέλουμε να γίνουμε στο μέλλον. Αυτό είναι η αληθινή αντικειμενικότητα που μας φέρνει εμπρός στην ύπαρξη του υποκειμένου και του υποκειμενικού.

Μετά διαχωρίζουμε την προσοχή μας εσωτερικά, για να καταπιαστούμε με το αντικείμενο, κάνοντας την ερώτηση: 

«Τι κάνω;» Ενώ πριν παρατηρούσαμε το υποκείμενο, εδώ παρατηρούμε το αντικείμενο. Παρατηρούμε το τι κάνουμε εκείνη τη στιγμή. Το αν δουλεύουμε, αν μιλάμε σε ένα φίλο μας, αν βλέπουμε τηλεόραση, αν οδηγούμε το αυτοκίνητο μας, αν περιμένουμε στην ουρά για το ταμείο, αν τρώμε κλπ. κλπ. Αλλά η παρατήρηση δεν σταματάει εκεί, και εκεί είναι το βαθύτερα ενδιαφέρον. Παρατηρούμε επίσης μέσα μας. Τι κάνουμε εκείνη τη στιγμή εσωτερικά; Με το να παρατηρούμε τις σκέψεις μας και τα συναισθήματα, κάνουμε ένα βήμα πιο κοντά στην Αυτογνωσία.

Και η Τρίτη ερώτηση που έχει να κάνει με τον τόπο: 

«Πού είμαι;» Αφού διαιρούμε τη προσοχή μας στο υποκείμενο, μετά κάνουμε ένα ξεδίπλωμα με μια δεύτερη διαίρεση της στο αντικείμενο και μετά επαναδιαιρούμε στον τόπο. Είναι πολύ σημαντικό να ξέρουμε που βρισκόμαστε κάθε στιγμή. Είμαι στο αστρικό επίπεδο; Είμαι στο φυσικό;

Το ότι εμείς κοιμόμαστε στο αστρικό επίπεδο και δεν μπορούμε να κάνουμε συνειδητό ονείρεμα, οφείλεται στο ότι κοιμόμαστε στο φυσικό. Συχνά βλέπουμε τα όνειρα αλλά δεν συνειδητοποιούμαστε γιατί έχουμε την συνείδηση εγκλωβισμένη μέσα στα εγώ, και η ονειροπόληση που γίνεται κατά της διάρκειας της ημέρας συνεχίζει και τα βράδια στο αστρικό επίπεδο και τα όνειρα.

 - - - - -

"Πρέπει να ξυπνήσετε φίλοι και να μάθετε να ζείτε επάγρυπνοι από λεπτό σε λεπτό, από στιγμή σε στιγμή.

Είναι μη αναβλητέο να διαιρείτε πάντα την προσοχή σε τρία μέρη! 

Πρώτον Yποκείμενο. Δεύτερο Aντικείμενο, Τρίτον Tόπος.

Υποκείμενο, να μην ξεχνάμε τον εαυτό μας, να αυτοφυλαγόμαστε σε κάθε δευτερόλεπτο, σε κάθε λεπτό. Αυτό περιπλέκει την κατάσταση επαγρύπνησης σε σχέση με τις σκέψεις μας, χειρονομίες, δράσεις, συγκινήσεις, συνήθειες, λόγια κτλ.

Αντικείμενο, λεπτομερή παρατήρηση όλων εκείνων των αντικειμένων ή αντιπροσωπειών που μέσω των αισθήσεων φθάνουν στον νου. Να μην ταυτιζόμαστε ποτέ με τα πράγματα, διότι έτσι είναι πως πέφτει κανείς στην γοητεία και στον ύπνο της συνείδησης.

Τόπος, καθημερινή παρατήρηση του σπιτιού μας, της κρεβατοκάμαράς μας, σαν να ήταν κάτι καινούργιο να ρωτάμε καθημερινά τον εαυτό μας: Γιατί έχω έρθει εγώ σε αυτό το μέρος; Σε αυτήν την αγορά; Σε αυτό το γραφείο; Σε αυτόν τον ναό; κτλ.

Αυτές οι έρεες απόψεις της διαίρεσης της προσοχής, με κανέναν τρόπο δεν αποτελούν ξεχωριστό κεφάλαιο, ούτε κάτι διαφορετικό από την διαδικασία της διάλυσης του Εγώ.

Ασυζητιτί χρειαζόμαστε να αυτομελετηθούμε, να αυτοπαρατηρούμαστε από στιγμή σε στιγμή, εάν στην πραγματικότητα επιθυμούμε να ανακαλύψουμε τα ίδια μας τα ψυχολογικά ελαττώματα, διότι όπως ήδη είπαμε σε σχέση με τους όμοιους μας, τα κρυμμένα ελαττώματα ανθίζουν αυθόρμητα, φυσιολογικά.

Δεν πρόκειται απλώς να αυτοπαρατηρούμε τα βήματα που κάνουμε, ούτε το σχήμα του σώματος κτλ. Το φύλαγμα πάνω στον εαυτό μας εμπλέκει την σιωπηλή και ήρεμη μελέτη όλων των εσωτερικών μας ψυχολογικών διαδικασιών, συγκινήσεων, παθών, σκέψεων, λόγων κτλ.

Η παρατήρηση των πραγμάτων χωρίς ταυτοποίηση, μας επιτρέπει να γνωρίσουμε τις διαδικασίες της απληστίας, την προσκόλληση, την φιλοδοξία κτλ.

Είναι μη αναιρετέο πως σε έναν πλεονέκτη, θα του κοστίσει πολύ δουλειά να μη ταυτιστεί, με ένα δακτυλίδι από διαμάντια ή μερικά χαρτονομίσματα κτλ.

Η παρατήρηση όσον αφορά τις τοποθεσίες, θα μας επιτρέπει να γνωρίσουμε μέχρι που φθάνουν οι προσκολλήσεις μας και οι γοητείες σε σχέση με τα διάφορα μέρη.

Είναι λοιπόν αυτό το τριπλό παιχνίδι της προσοχής, μία άσκηση πλήρης για να αυτοανακαλυφθούμε και να αφυπνίσουμε συνείδηση".

Α.Δ. Σαμαέλ Αούν Βεόρ (3 ΝΑΙ – κεφ. 25)