Στην βαθιά Εσωτερική Δουλειά, μέσα στο πεδίο της πιο αυστηρής ψυχολογικής αυτοπαρατήρησης, πρέπει να ζήσουμε άμεσα όλο το κοσμικό δράμα.
Ο Εσωτερικός Χριστός πρέπει να περιορίσει όλα τα ανεπιθύμητα στοιχεία που φέρουμε μέσα μας.
Τα παντοειδή ψυχικά ακόλουθα στα ψυχικά μας βάθη φωνάζουν ζητώντας την σταύρωση του Εσωτερικού Κυρίου.
Ασυζητητί καθένας από εμάς φέρνει μέσα στον ψυχισμό του τους τρεις προδότες.
Ο Ιούδας, ο δαίμονας της επιθυμίας. Ο Πιλάτος, ο δαίμονας του νου. Ο Καϊάφας, ο δαίμονας της κακής θέλησης.
Αυτοί οι τρεις Προδότες σταυρώνουν τον Κύριο των Τελειοτήτων μέσα στα βάθη της ψυχής μας.
Πρόκειται για τους τρεις τύπους απάνθρωπων βασικών στοιχείων στο κοσμικό δράμα.
Αναμφίβολα το αναφερθέν δράμα ζείται πάντα κρυφά στα βάθη της Υπερθετικής Συνείδησης του Είναι.
Το κοσμικό δράμα δεν είναι αποκλειστική ιδιοκτησία του Μεγάλου Καμπίρ (Δάσκαλου) Ιησού, όπως υποθέτουν πάντα οι αγνοούντες μορφωμένοι.
Οι Μύστες όλων των εποχών, οι Δάσκαλοι όλων των αιώνων, έπρεπε να ζήσουν το κοσμικό δράμα μέσα τους εδώ και τώρα.
Όμως , ο Ιησούς ο μεγάλος Δάσκαλος, είχε την τόλμη να παρουσιάσει δημόσια αυτό το εσωτερικό δράμα, στο δρόμο και στο φως της ημέρας, ώστε να δώσει την έννοια της μύησης σε όλα τα ανθρώπινα πλάσματα χωρίς ρατσιστικές, φυλετικές, χρωματικές και ιδεολογικές διαφοροποιήσεις.
Είναι θαυμάσιο που κάποιος δίδαξε δημόσια το εσωτερικό δράμα σε όλους τους λαούς της γης.
Ο Εσωτερικός Χριστός χωρίς να είναι λάγνος πρέπει να περιορίσει από μέσα του τα ψυχολογικά στοιχεία της λαγνείας.
Ο Εσωτερικός Χριστός όπως είναι από μόνος του αγάπη και ειρήνη, πρέπει να περιορίσει από μέσα του τα ανεπιθύμητα στοιχεία της οργής.
Ο Εσωτερικός Χριστός όπως δεν είναι άπληστος πρέπει να περιορίσει μόνος του τα ανεπιθύμητα στοιχεία της απληστίας.
Ο Εσωτερικός Χριστός όπως δεν είναι φθονερός πρέπει να περιορίσει από μόνος του τα ψυχικά επακόλουθα του φθόνου.
Ο Εσωτερικός Χριστός όπως είναι τέλεια ταπεινοφροσύνη, απέραντη μετριοφροσύνη, απόλυτη απλότητα, πρέπει να περιορίσει μόνος του τα αηδιαστικά στοιχεία της περηφάνειας, της ματαιοδοξίας, της υπεροψίας.
Ο Εσωτερικός Χριστός, ο Δημιουργικός λόγος ζώντας πάντα σε συνεχή δραστηριότητα, πρέπει να περιορίσει από μόνος του τα ανεπιθύμητα στοιχεία της αδράνειας, της τεμπελιάς, της ακινησίας.
Ο Κύριος της Τελειότητας συνηθισμένος σε όλες τις νηστείες με σιδερένια θέληση, ποτέ φίλος μεθύστακων και μεγάλων συμποσίων πρέπει από μόνος του να περιορίσει τα απαίσια στοιχεία της λαιμαργίας.
Περίεργη συμβίωση του Χριστού-Ιησού, ο Χριστός-Άνθρωπος, σπάνιο ανακάτεμα του Θείου και του ανθρώπινου, του τέλειου και του ατελούς. Σταθερή δοκιμασία για τον Λόγο.
Το πιο ενδιαφέρον όλων αυτών είναι ότι ο Μυστικός Χριστός είναι πάντα ο θριαμβευτής.
Κάποιος που νικά σταθερά τα σκοτάδια. Κάποιος που περιορίζει τα σκοτάδια μέσα του εδώ και τώρα.
Ο Μυστικός Χριστός είναι ο κύριος της Μεγάλης Ανταρσίας, ο διωγμένος από τους κληρικούς, από τους σεβάσμιους και τους γραμματείς του ναού.
Οι κληρικοί τον μισούν. Δηλαδή, δεν τον καταλαβαίνουν, θέλουν ο Κύριος των Τελειοτήτων να ζει αποκλειστικά στο χρόνο , σύμφωνα με τα άρρηκτα δόγματά τους.
Οι γέροι, δηλαδή οι κάτοικοι της γης, οι καλοί ιδιοκτήτες του σπιτιού, οι συνετοί άνθρωποι, οι άνθρωποι με πείρα μισούν τον Λόγο, τον Κόκκινο Χριστό, τον Χριστό της Μεγάλης Ανταρσίας γιατί αυτός ξεφεύγει από τον κόσμο των συνηθειών τους και των παλιών εθίμων τους, που σε χρόνους περασμένους υπήρξαν αντιδραστικά και πετροβολούμενα.
Οι γραμματείς του ναού, οι απατεώνες της διανόησης μισούν τον Εσωτερικό Χριστό, γιατί αυτός είναι η αντίθεση του Αντίχριστου δηλωμένος εχθρός όλου αυτού του σκουπιδότοπου των πανεπιστημιακών θεωριών που τόσο αφθονούν στις αγορές σωμάτων και ψυχών.
Οι τρεις προδότες μισούν θανάσιμα τον Μυστικό Χριστό και τον οδηγούν στο θάνατο μέσα μας, μέσα στον ψυχολογικό μας χώρο.
Ο Ιούδας, το δαιμόνιο της επιθυμίας πάντα πουλάει τον Κύριο για τριάντα αργύρια. Δηλαδή για αλκοολούχα ποτά, για φήμη, ματαιότητες, μοιχείες, εκσπερματώσεις κ.λ.π.
Ο Πιλάτος, ο δαίμονας του νου, πάντα «νίπτει τας χείρας», πάντα παριστάνει τον αθώο, ποτέ δεν φταίει, πάντα δικαιολογείται στον εαυτό του και στους άλλους, ψάχνει τρόπους φυγής, εξόδους για να υπεκφύγει από τις ίδιες του τις ευθύνες κ.λ.π.
Ο Καϊάφας, ο δαίμονας της κακής θέλησης προδίδει διαρκώς τον Κύριο μέσα μας. Ο Εσωτερικά Αγαπητός του δίνει το ραβδί για να βοσκήσει τα πρόβατά του, εν τούτοις ο κυνικός προδότης γυρίζει το βωμό σε λίκνο ηδονών, διαρκώς εκσπερματώνει, μοιχεύει, πουλά τα μυστήρια κ.λ.π.
Αυτοί οι τρεις Προδότες κάνουν τον λατρευτό Εσωτερικό Κύριο να υποφέρει κρυφά χωρίς καμιά ευσπλαχνία.
Ο Πιλάτος του βάζει αγκαθωτό στεφάνι στους κροτάφους του, τα κακοήθη εγώ τον μαστιγώνουν, τον βρίζουν, τον κακολογούν στον ψυχολογικό του εσωτερικό χώρο χωρίς κανενός είδους συμπόνοια.
Α.Δ.Σαμαέλ Αούν Βεόρ (Η Μεγάλη Ανταρσία)
